OBEN: Erkek deve.
OGÜN: O bilinen ve anısı olan gün.
OĞULCAN: Can oğul.
OĞUZ 1. Sağlam, gürbüz, güçlü delikanlı. 2. Temiz kalpli, dost, iyi arkadaş. 3. Kır adamı, köylü. 4. Saf, deneyimsiz kimse. 5. Türklerin en büyük boylarından birinin ve bu boydan olan kimselerin adı.
OĞUZALP: Sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit.
OĞUZER: Sağlam yiğit, güçlü yiğit, iyi yürekli yiğit, dost yiğit
OĞUZHAN: Yiğit han, oğuzların efsanevi kahramanı.
OKAN 1. Anlayışlı. 2. Tanrı, ogan.
OKANAY: Güçlü ay, yiğit ay, güneş ve ay.
OKAY: Ok gibi doğru, ay gibi parlak.
OKTAY: Öfkeli, sinirli.
OLCA: Savaşta ele geçirilen mal, ganimet.
OLCAY 1. Baht, talih, şans. 2. Bahtlı, talihli.
OLCAYTUĞ: Hulagu’nun torunlarından argun’un oğlu, ilhanlı hükümdarı.
ONAT: İyi, güzel, dürüst nitelikli.
ONUR 1. İnsanın kendine karşı duyduğu saygı. 2. Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref.
ONURHAN: Onurlu hükümdar.
ONURALP: Kendine saygısı olan, yiğit, onurlu yiğit.
ORÇUN Ardıllar, halefler
ORHAN 1. Şehrin yöneticisi, hâkimi. 2. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı.
ORHUN 1. Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı.
ORKAN: ‘orhan’ adının bir başka biçimi.
ORKUN: Orta Asya’da büyük bir ırmak.
ORTUN: Ortanca kardeş.
ORUN: Büyük bir görevlinin çalıştığı yer, makam.
OSKAY: Sevinçli, neşeli.
OSMAN 1. Osmanlı İmparatorluğu’nun kurucusu ve ilk hükümdarı. 2. Bir tür kuş ya da ejderha.
OYTUN 1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova.
OZAN 1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
OZANALP: Şair ve yiğit kimse.
OZANER: Şair ve yiğit
ÇOCUĞUNUZA KOYABİLECEĞİNİZ EN MODERN ERKEK İSMİNİ AŞAĞIDAKİ LİSTEDEN HARF SIRASINA GÖRE BULABİLİRSİNİZ.
